ANA-BABA OLMANIN
TEMEL ILKELERI
Kimse kimseye
yasamayı öğretemez. Çocuğunuza hayatı hazır bir reçete olarak sunamazsınız.
Çocuğunuzun hayat
yolunu çizemezsiniz, ona ancak kendi yolunu çizebileceği bir harita
verebilirsiniz.
Çocuğunuzun
yetiskinliğinde size gösterecegi ilgi ve yakınlık, sizin kendi anne-babanıza
gösterdiğinizden fazla olamaz. Buna mezarlık ziyaretleri de dahildir.
Sevginin büyükten
küçüğe, saygının küçükten büyüğe yöneleceği doğru değildir. Büyügün küçüge
gösterecegi saygi, küçüge saygılı olmayı öğretir.
Çocuğa saygi
demek, onun bağımsız bir varlık olduğunu kabullenmek demektir.
Fazla sevginin çocuğunuza zarar
vereceğini düşünmeyin. Sevginin fazlası zarar vermez. Zararla olan yanlış
sevgidir.
Çocuğunuza birçok
şeyi şartlı olarak verebilirsiniz. Ancak sevginiz “şartlı” değil, “kayıtsız
saatsiz” olmalıdır.
Çocuğunuz en çok,
sevgiyi hak etmediğini düsündüğünüz sırada sevgiye ihtiyaç duyar.
Çocuklarınıza vereceğiniz en değerli
hediye ilgi ve zamanınızdır.
Çocuğunuza canla
hayvan (kedi, Balık, kus, köpek) alin. Bir canlıyla ilişki, onda sevgi ve
sorumluluk duygularını sözlerle sağlanamayacak ölçüde geliştirir.
Ender durumlar
dışında, anne-baba daima ayni tarafta olmalıdır. Böylece çocuk, anne-babanın
zaaflarından yararlanmak gibi bir yola basvurmayı öğrenmez.
Hoşgörü,
çocuğunuzu sizin istediğiniz gibi davranmaya iteklendirir.
Hoşgörü,
karşımızdakini istediğimiz gibi olmaya zorlamak denil, kendi istediği gibi
olmasına imkan vermektir.
Hoşgörü ile
büyüyen çocuklar, sabırlı ve hoşgörülü olmayı öğrenirler.
Anne-baba olmanın
en zor tarafı, bir şeyin nasıl doğru yapılacağını bildiği halde, yanlış
yapılmasına sabır göstermektir.
Amaçlar,
uğurlarında adım adım çaba harcanırsa ve düzenli olarak o yönde gayret
gösterilirse gerçekleşir. Mutlu ve sağlıklı çocuklar yetiştirmek bilinçli bir
zaman yatırmı gerektirir.
Çocuğunuza öğüt
vereceğinize ona örnek olun.
“Kibarlık,
vericilik ve dürüstlük” ancak yaşanarak öğrenilir. Örneğin, bir satıcının size
fazla verdiği para üstünü mutlaka çocuğun önünde geri verin.
erkek çocukların
babalarını, kız çocukların annelerini örnek aldiklari görüsü dogru
sayilamayacak kadar “genel” bir görüstür. Çocuklar sicak, yumusak ve verici
yetiskinleri kendilerine örnek alirlar.
Çocuğunuza
değerlerinizi benimsetmek istiyorsanız, az kızın ve yumuşak olun.
Hata yaptığınız
zaman bunu kabul edin ve dile getirin.
Çocuğunuza karşı
yaptığınız bir davranısınız sizi üzüyorsa ondan özür dilemekten çekinmeyin.
Çocuk anne-babanın
görülen birçok özelliğini aldığı gibi, gözle görülmeyen özelliklerini de alır.
Çocuğunuzun
mizacından memnun değilseniz, kendinizin ve esinizin ayni yastaki durumunu
soruşturun. şaşılacak benzerlikler bulacaksınız.
Çocuğunuz bagımsız
bir birey olacaktır. Onu sizin kişiliğinizin değerlendirileceği bir karne gibi
görmekten vazgeçin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder